CASA BLAN­CA ZWY­CIĘ­ŻA W TUR­CJI

Wła­śnie wrę­czo­no na­gro­dy TRT Do­cu­men­ta­ry Awards. Z Tur­cji ze sta­tu­et­ką wróci Alek­san­dra Ma­ciu­szek za swój film „Casa Blan­ca”.

TRT Do­cu­men­ta­ry Awards to co­rocz­ne na­gro­dy przy­zna­wa­ne przez tu­rec­ką te­le­wi­zję TRT. Filmy do­ku­men­tal­ne oce­nia­ne są w dwóch ka­te­go­riach: kon­kur­sie fil­mów tu­rec­kich oraz kon­kur­sie mię­dzy­na­ro­do­wym. W tym roku głów­na na­gro­da za Naj­lep­szy Do­ku­ment Mię­dzy­na­ro­do­wy tra­fi­ła do Alek­san­dry Ma­ciu­szek za film „Casa Blan­ca”.

Film „Casa Blan­ca” roz­gry­wa się w nie­wiel­kiej miej­sco­wo­ści ry­bac­kiej nad Za­to­ką Ha­wań­ską. Nelsa (76) i jej cier­pią­cy na Syn­drom Downa syn Vla­di­mir (37), dzie­lą nie­wiel­ki pokój w prze­lud­nio­nej ka­mie­ni­cy wie­lo­ro­dzin­nej. Vla­di­mir jest je­dy­nym opie­ku­nem scho­ro­wa­nej Nelsy, Nelsa – je­dy­ną straż­nicz­ką łatwo po­pa­da­ją­ce­go w pro­ble­my Vla­di­mi­ra. Ich po­ży­cie ce­chu­ją kon­flik­ty; ko­bie­ta stara się kon­tro­lo­wać syna, pod­czas gdy ten, chęt­niej niż z matką, czas swój woli spę­dzać z ry­ba­ka­mi, po­ma­ga­jąc im w pracy, do­ka­zu­jąc i pijąc rum. Nelsa co­dzien­nie prze­mie­rzać musi ulice Casa Blan­ki w po­szu­ki­wa­niu długo nie po­wra­ca­ją­ce­go do domu je­dy­na­ka. Pew­ne­go dnia stan zdro­wia ko­bie­ty po­gar­sza się.