CZŁO­WIEK. Hen­ryk Mu­sia­ło­wicz

Twór­ca roz­po­zna­wa­ny i ce­nio­ny na świe­cie. Jego prace wy­sta­wia­ne są od ponad 40 lat. Pra­cow­nia z tru­dem mie­ści ob­ra­zy, gra­fi­ki, kom­po­zy­cje prze­strzen­ne, to­te­my. Wciąż nie syty. Nie­ustan­nie zmie­nia, prze­ra­bia swe prace, nie po­zwa­la­jąc odejść im w za­po­mnie­nie. Każe im żyć. 95-​letni Ar­ty­sta z nie­słab­ną­cym en­tu­zja­zmem za­da­je naj­waż­niej­sze py­ta­nia. Czy pasja od­kry­wa­nia, droga do od­po­wie­dzi na nie może być celem samym w sobie? Czy kie­dy­kol­wiek prze­sta­nie się dzi­wić?

W „au­tor­skim” do­ku­men­cie Anny Błasz­czyk i Ro­ber­ta Kie­la­ka po­zna­je­my peł­ne­go ener­gii i za­pa­łu do pracy męż­czy­znę, który z dzie­cię­cą cie­ka­wo­ścią szuka, za­chwy­ca się, za­dzi­wia ota­cza­ją­cym go świa­tem. Sło­wom Hen­ry­ka Mu­sia­ło­wi­cza to­wa­rzy­szą cier­pli­we, ma­low­ni­cze zdję­cia Ro­ber­ta Kie­la­ka oraz mu­zycz­ne kom­po­zy­cje Kon­ra­da Okle­je­wi­cza.