OBCY NA MOJEJ KA­NA­PIE

Obraz współ­cze­sne­go mia­sta z per­spek­ty­wy co­uch­sur­fe­rów – War­sza­wa jako miej­sce spo­tkań ludzi z róż­nych stron świa­ta, w róż­nym wieku i z róż­ny­mi hi­sto­ria­mi ży­cio­wy­mi. Łączy ich po­czu­cie za­gu­bie­nia, a także doj­mu­ją­ca po­trze­ba uciecz­ki od sa­mot­no­ści. Co­uch­sur­fing staje się płasz­czy­zną po­ro­zu­mie­nia dla zu­peł­nie od­mien­nych świa­tów – w jaki bo­wiem inny spo­sób można by skło­nić pol­skie­go in­ży­nie­ra po pięć­dzie­siąt­ce i stu­den­ta z Nie­miec do wspól­ne­go skła­da­nia chiń­skie­go mo­de­lu he­li­kop­te­ra?